Refah » Süleyman ÜSTÜN

Kralın biri taht odasında otururken, pencereden sesler gelmiş. ''Güzel elmalarım vaaaaaar!'' Bakmış, ihtiyar biri, at arabasında elma satıyor. Etrafında müşteriler. Kralın canı çekmiş ve başbakanı çağırmış; - Al sana beş altın, koş bana elma al. Başbakan bakanı çağırmış; - Al sana dört altın, koş elma al. Bakan saray sorumlusunu çağırmış; - Al sana üç altın, koş elma al. Saray sorumlusu muhafız komutanını çağırmış; - Al sana iki altın, koş elma al. Komutan nöbetçiyi çağırmış; - Al sana bir altın, koş elma al. Nöbetçi çıkmış satıcı ihtiyarı yakasından tutmuş ve; - Hey sen, ne bağırıyorsun? Burası han mı, yoksa saray mı? Defol buradan. Arabana da elmalara da el koyuyorum. Nöbetçi, muhafız komutanına dönmüş; - İşte şef, iyi dalavere çevirdim. Bir altına yarım araba elma. Komutan saray sorumlusuna dönmüş; - İşte, iki altına bir çuval elma. Saray sorumlusu bakana dönmüş; - İşte, üç altına bir torba elma. Bakan başbakan'a dönmüş; - İşte, dört altına yarım torba elma. Başbakan kralın huzuruna çıkmış; - İşte kralım, emrettiğiniz gibi. Buyurun, beş elma. Oturuyor kral taht odasında ve düşünüyor; ''Beş elma-beş altın. Bir elma-bir altın ve halk elmalara hücum ediyor. Demekki vatandaşın durumu çok iyi. Bu halkın vergilerini hemen arttırmam lazım!''

Tagged: Refah

Saraydan bakınca böyle görünüyor!

Kitap

Çok Okunanlar

Portre

Son Videolar

Sözlük

Son Yazılar